מוחל – מתורגם
מוטי אילוביץ
אלבום “השגות”
מילים:
הוא ממהר
לוקח את הבת שלו לרופא לטיפול כימותרפי
היא יושבת לידו
וכדי להציל את חייה נוהג במהירות
אינו שם לב שלפניו נעצר רכב הסעות
וילדים קטנים חוזרים מהתלמוד תורה
ממשיך בנסיעה מהירה
ודורס ילד קטן
הצער נורא
לשמוע את הזעקות של המלווים את המיטה
קצין משטרה דופק בדלת של הנהג
ואוזק את ידיו באזיקים
הוא נעצר בעוון רצח
כולם מסתכלים מהחלונות
הבת שלו לא יכולה לחזור לעצמה
אבי נאשם בגללי!
בהגיע המועד
מכניסים אותו לבית המשפט במדי אסיר
כולם יושבים שם ביחד
גם האבא והאמא שאיבדו את ילדם לאחר הלימודים
עיניהם אדומות מלילות ללא שינה
עכשיו יושמע פסק הדין שנפסק בצדק
השופט יגיש כתב אישום נגד הרוצח
אבל אבי הילד רוצה לומר משהו
גם הקירות בוכים
כשהאבא זועק את כאבו האיום
“מה עשית?
נטלת את בני למקום שממנו אין דרך חזרה
הוא זועק בדמעות “השופט תקשיב לי
בבקשה ממך, ‘תשחרר אותו’
איזו טובה יהיה לנשמת בני
אם אשלח אדם לכלא רק בשביל נקמה?
זה לא יחזיר את בני מלמעלה
ובדיוק כמו שאני צריך את ילדי, כך הילדה צריכה את אביה
מספיק שבית אחד התפרק, מדוע צריך שניים?
אני מבקש ממך השופט, שחרר אותו לחופשי!”
כל הפנים רטובות
אפילו השופט מנגב דמעה סוררת
האבות לוחצים ידיים
הקירות בוכים
והשופט אומר בבכי:
“יהודי אני, ולדרך היהדות אשוב
כי מעודי לא ראיתי כזאת ותרנות
‘אבא בבקשה תמחל לי’ הוא מבקש בדמעות
כמו שהאבא הזה מוחל”
מילים באידיש:
ער האט זיך געיאגט
זיין טאכטער ער טראגט
צום דאקטאר ער זאל איר כימא געבן.
זי זיצט נעבן אים
און טאקע פארדעם
דרייווט ער שנעל צו שיצן איר לעבן.
באמערקט נישט אז פארנט פון אים, א באס שטעלט זיך אפ
און קליינע קינדער קומען פון חדר אראפ.
ער פארט אריין מיט שנעלקייט, זיך נישט געכאפט
און א קליינע יונגעלע אראפגעקלאפט.
א צער א טאָטאַלע
די געוויין פון אלע
וואס טוען די מיטה באגלייטן.
א פאליציי אפיציר
קלאפט אויפ’ן טיר
פון דרייווער, און בינדט אים אין קייטן.
ער ווערט ארעסטירט אויף מערדעריי
די גאנצע גאס פון פענסטער קוקן זיי.
די טאכטער זיינע קען נישט קומען צו זיך
מיין טאטע איז שולדיג, וועגן מיך!
עס קומט אן די זמן
מען ברענגט אים אריין
אין געריכט-הויז מיט די תפיסה קליידער.
זיצט דארט יעדער צוזאמען
אויך די טאטע’ן און מאמע’ן
וואס האבן פארלוירן זייער קינד נאך חדר.
זייערע אויגן רויט פון שלאפלאזע נעכט
יעצט קומט א פּסק געאורטיילט מיט רעכט.
דער שופט גייט דעם מערדער אט אנקלאגן
אבער דער טאטע פונעם אינגעלע וויל עפעס זאגן.
די ווענט וויינען מיט
דער טאטע ער טוט
אויסשרייען זיין טיפע קלעמעניש.
וואס האסטו געטון
צוגענומען מיין זון
צו א פלאץ פון וואו צוריקברענגען קען-מען-נישט.
ער שרייט מיט טרערן: ‘שופט הער מיך אויס
איך בעט דיך, ‘לאז אים ארויס’.
וואספארא טובה וועט זיין פאר מיין קינד’ס נשמה
אז איך שיק א מענטש אין תפיסה בלויז פאר נקמה.
עס ברענגט נישט צוריק מיין קינד פונדערווייטן
פונקט ווי איך דארף מיין קינד, דארף א קינד איר טאטן.
גענוג אז איין שטוב איז צובראכן, וואס דארף מען צוויי?
איך בעט דיך שופט, לאז אים פריי!’
נאס זענען אלע געזיכטער
אפילו דער ריכטער
פארווישט א טרער וואס פאלט אומגעבעטן.
די טאטעס גיבן זיך די הענט
עס וויינען די ווענט
דער נאסער שופט טוט אויפטרעטן.
איך בין א איד, און איך וועל זיך צום וועג אומקערן
ווייל איך האב נאך אזא ותּרנות קיינמאל געזען.
זיי מיר אויך מוחל, טאטע, בעט ער מיט טרערן
אזויווי דער טאטע האט מוחל געווען.
